Cinco años después de su última entrega, el LP “The Brosas” (Lixo Urbano, 2013), The Brosas vuelven a la carga con este EP editado en vinilo 10″. Seis nuevas canciones grabadas y mezcladas por Hevi (Malandrómeda, Fluzo) en el Laboratorio Soyuz (Santiago de Compostela), y masterizadas por Mike Mariconda. Xaime Miranda se encarga del impecable diseño.
Seis nuevas canciones marcadas por la contundencia y la intensidad. Desarrollos rítmicos potentes y adrenalínicos armados por cuerdas veloces y una batería con pegada. Nos encontramos con un espíritu punk y reivindicativo aderezado con puro rock and roll que bebe de bandas como Motörhead.
Abre “Crass“, motorpunk infeccioso lleno de rabia -“Nom o merecias / devemos-che umha vida… És um rei sem reino / umha nota de quinhentos num vertedoiro / a cousa pinta mal, deus nos livre, trabalhar com as mãos“-. “Colónia” mantiene esquemas antes de “Nom“, un corte macarra cargado de autoestima y orgullo… “Muita sorte se me vas odiar / para que note algo vas-te ter de esforçar / levo umha camisa de chumbo / sou boa gente lá no fundo / isso que vem pode ser o final / nem puto caso ao tic-tac / como se fosse um verme / eu também quero comer-te / babejando até ao inferno / Nascim com o nom“.
El hit del disco, como dejan claro en el anuncio de portada, es “Alerta por subnormal“. Guitarras sin frenos, contención en el momento indicado y un estribillo intenso… “Já está a soar / alerta por subnormal / nom vai parar de alumar / alerta por subnormal“. Rock and roll animal.
Cierran dejando un gran sabor de boca el corte homónimo “A terra nos olhos” y “Montanhês” -vía “Mountain man” de Zeke-.